Srpska pravoslavna crkva danas slavi praznik Svetog Dimitrija Solunskog, u narodu poznat kao Mitrovdan, u znak sećanja na stradanje i smrt tog svetitelja. Pored Srba, slave ga dva velika pravoslavna naroda – Rusi i Grci.
Sveti Dimitrije Solunski okončao je zemaljski život u tamnici 306. godine kao borac za hrišćansku veru, a do kraja života ostao je solunski vojvoda. Rođen je u Solunu za vreme cara Maksimilijana (240-310), koji ga je postavio za vojvodu, nadajući se njegovoj odanosti u progonu hrišćana. Kada je od cara dobio naređenje da progoni hrišćane, on se na to nije obazirao već je javno propovedao hrišćanstvo.
Cara su obavestili o neposlušnosti Dimitrija. On to nije porekao. Javno je, pred carem, priznao da je primio Hristovu veru, zbog čega ga je car utamničio. U tamnici je mučen i pogubljen.
Prema predanju, u zatvorskoj ćeliji ubili su ga vojnici, koji su ga zatekli u molitvi. Oni su ga iz daljine gađali kopljima, jer nisu smeli da mu priđu.
Solunski hrišćani su ga tajno sahranili, a na mestu njegovog groba kasnije je podignuta crkva. Sveti Dimitrije je proglašen zaštitnikom grada Soluna.
Crkveni spisi navode da se Sveti Dimitrije mnogo puta javljao i spasavao grad od zemljotresa i nesreća. I danas se veruje da je čudotvorna snaga njegovih moštiju izlečila mnogobrojne bolesnike. Veruje se i da pomaže svakome ko prizove njegovo ime.
Narodna verovanja
Postoje brojna narodna verovanja vezana za Mitrovdan, među kojima i ono da bi tog dana trebalo ostati kod kuće, jer ko to ne učini, cele godine će noćiti po tuđim kućama. Poznato je i da su se na Mitrovdan hajduci razilazili i odlazili da prezime kod jataka, da bi se opet sastali na Đurđevdan. U narodu se kaže “Mitrov danak, hajdučki rastanak, Đurđev danak, hajdučki sastanak.”
Jedna od najlepših predstava Svetog Dimitrija nalazi se na Kosovu i Metohiji, u manastiru Dečani, čiji su ktitori Stefan Dečanski (srpski kralj od 1321-1331) i car Dušan (1308-1355). Svetitelj je oslikan u ratničkoj opremi sa štitom i šlemom, pored Svetog Đorđa.
Izvor: Telegraf
