Otkrili su u čemu leži problem i zašto su neki zavisni od zagrljaja, a neki ih ne mogu podneti.
Suzan Dedžis- Vajt, profesorka na Univerzitetu u Ilinoisu, tvrdi da “naša tendencija da se upustimo u fizički kontakt, bez obzira radi li se o zagrljaju, tapšanju po ramenu ili držanju ruku, direktno je povezana s našim iskustvima iz ranog detinjstva.”
Istraživanje iz 2012. godine otkrilo je da osobe koje su odgajane u porodici u kojima je bliski kontakt bio čest preferiraju zagrljaje i maženje kao odrasli ljudi. Autori su napomenuli i da je “grljenje bitan element emocionalnog razvoja.”
Profesorka upozorava i da osobe koje roditelji nisu grlili često kao decu razvijaju averziju prema fizičkom kontaktu takvog tipa. U porodici u kojoj se emocije nisu iskazivale fizički, osobe slede isti princip sa svojom decom.
Međutim, efekt može biti i drugačiji pa osobe mogu žudeti za dodirom i postati veliki ljubitelji zagrljaja.
Autor: nsuzivo.rs
