Pedijatar Ulf Beligen iz univerzitetske bolnice u Lajpcigu kaže da deca potonu brzo i ćutke, jer su paralizovani od šoka i ne stignu da zovu u pomoć.
Kad se dete utapa, ono čini sve što može da bi došlo do vazduha. S mukom pokušava da održi nos i usta iznad površine vode, a ruke su ispružene najčešće u vodi i nisu u vazduhu, jer na taj način telo pokušava da se održi iznad površine vode.
Smrtonosni mogu biti mora, jezera i bazeni, i bare, bunari, čak i kade, dodaje Belingen. Iako se to roditeljima, babama i dedama neće svideti, ugledni pedijatar iz profesionalnog iskustva kaže da se deca najčešće utope u njihovoj prisutnosti “zbog manjka ili potpunog nedostatka pažnje”.
Pedijatri kažu da je utapanje vodeći uzrok smrt dece između prve i četvrte godine života i drugi najčešći uzrok smrti dece između prve i četrnaeste godine, odmah nakon saobraćajnih nesreća.
Autor: nsuzivo.rs
