U drugoj polovini 18. veka prvi put se beleže podaci o daskama koje život znače. Ali, u Petrovaradinskom Šancu su pretežno gostovale nemačke putujuće trupe. Naravno, ove okolnosti su pokrenule “srpski inat” i građani su nastojali da u gradu pokrenu i svoju zabavu.
Đaci Slovensko-latinske škole iz Sremskih Karlovaca prvi su priredili pozorišnu predstavu u savremenom smislu te reči. Predstava je odigrana 1736. godine. Krajem istog veka, u današnjoj Njegoševoj ulici, podignuto je zdanje Theatrum publicum, prvo pozorišno zdanje u našem gradu.
Joakim Vujić, sprski književnik i otac srpskog teatra, u Novi Sad stiže 1815. godine, a od vlasti dobija dozvolu da izvede svoju predstavu “Kreštalica”, koju je već imala priliku da vidi peštanska publika. Sva ova dešavanja ostavila su veliki trag koji je doprineo osnivanju Letećeg diletantskog pozorišta, 1837. godine. Ono gostuje u Zemunu, Pančevu, a nakon tri godine od osnivanja odlazi u Zagreb i Beograd gde igra svoje predstave.
Grad nažalost ostaje 1844. bez glumačkih družina i tako ostaje do 1860. godine. S dolaskom Jovana Kneževića i njegovom grupom glumaca, potpomognut Jovanom Đorđevićem koji se zalagao da se u gradu osnuje Srpsko narodno pozorište. Od 1861. do Prvog svetskog rata ansambl SNP-a je gostovao u čak 60 mesta, od Beograda do Zagreba, dok je 1912. godine imao veliku turneju po Bosni i Hercegovini. Glavno zanimanje za žene pored uloge učiteljica, nakon osnivanja SNP-a postaje glumica.
Kritična je bila 1928. godina kada je nakon predstave “Raspikuća”, izgorelo Dunđerskovo pozorište, pozorišna zgrada. Tek nakon pola veka Srpsko narodno pozorište dobija svoju stalnu kuću na nama danas poznatom mestu.
Srpsko narodno pozorište je najstarije u Srbiji, a nakon njega osnovano je Narodno pozorište u Beogradu 1868. godine, koje novosadske novine nazivaju Kraljevsko srpsko narodno pozorište.
nsuzivo.rs
