Siniša Mihajlović bio je srpski fudbaler i fudbalski trener. Karijeru je počeo kao levo krilo, da bi prelaskom u Italiju bio prekomandovan u odbranu. Za reprezentaciju Jugoslavije Mihajlović odigrao je 63 utakmice i postigao 10 golova, a za istu je učestvovao i na Svetskom prvenstvu 1998. godine i Evropskom prvenstvu 2000. godine.
Prošao je sve mlađe kategorije Borova iz Vukovara, a 1986. je sa 17 godina prebačen u prvi tim. Za prvi tim je debitovao 25. maja 1986. Kako nisu hteli da ga prime da igra za Dinamo zbog frizure Siniša je izjavio:
Mislio sam da je važno kakav sam igrač, a ne kakvu frizuru imam. Zbog toga što nisam prihvatio ponudu Dinama, Mirko Jozić nije me zvao u Čile, ali osvetio sam mu se kad sam sa Zvezdom postao prvak sveta, baš protiv Jozićevog Kolo Kola.
Nakon toga
U leto 1988. prelazi u Vojvodinu. Već u prvoj sezoni je postao standardni prvotimac sa 31 odigranih utakmica i 4 postignuta gola. Nakon dve i po sezone provedene u Vojvodini, Mihajlović 10. decembra 1990. potpisuje ugovor sa Crvenom zvezdom.
U finalu Kupa evropskih šampiona 1990/91. Crvena zvezda je nakon 0:0 u regularnom delu i produžecima bila bolja u izvođenju penala protiv Olimpik Marselja i postala prvak Evrope, a Mihajlović je bio jedan od petorice igrača Zvezde koji su bili precizni sa 11 metara.
Decembra iste godine sa Zvezdom je osvojio i Interkontinentalni kup, nakon što su pobedili u Tokiju čileanski Kolo Kolo sa 3:0. Nakon veoma uspešne prve sezone u klubu, Mihajlović je u Zvezdi igrao još u sezoni 1991/92. kada je ponovo osvojena titula šampiona.
Tokom letnjeg prelaznog roka 1994. Mihajlović je prešao u trećeplasirani klub iz prethodne sezone Serije A i osvajača Kupa, Sampdoriju. Prvu utakmicu u dresu Sampdorije odigrao je u superkupu Italije 1994. protiv Milana.
Pred početak sezone 1998/99, kupio ga je Lacio za 8,5 miliona funti. Već u avgustu 1998. osvojio je prvi trofej sa Lacijom, Superkup Italije. Posle toga je sledio trofej Kupa pobednika kupova za sezonu 1998/99, što je bilo poslednje izdanje ovog takmičenja, kao i Superkup Evrope 1999.
U leto 2004. 35-godišnji Mihajlović je otišao iz Lacija i bez obeštećenja potpisao ugovor na jednu godinu sa milanskim Interom.
Igrao je i za reprezentaciju Jugoslavije
Prvo je igrao za mladu reprezentaciju Jugoslavije, sa kojom je na Evropskom prvenstvu za igrače do 21. godine 1990. zauzeo drugo mesto.
Za seniorsku reprezentaciju SFR Jugoslavije je debitovao 16. maja 1991. u kvalifikacionoj utakmici za EP 1992. sa reprezentacijom Farskih ostrva u Beogradu. Nakon raspada SFRJ od 1994. je nastavio da igra za reprezentaciju SR Jugoslavije.
Bio je deo tima na Svetskom prvenstvu 1998. u Francuskoj, gde je odigrao 4 utakmice, kao i Evropskom prvenstvu 2000. u Belgiji i Holandiji, gde je odigrao 3 utakmice.
Poslednji meč u dresu reprezentacije, tada već Srbije i Crne Gore, odigrao je 7. juna 2003. u kvalifikacionoj utakmici za EP 2004. sa reprezentacijom Finske u Helsinkiju. Za reprezentacije SFRJ, SRJ i SCG je ukupno odigrao 63 utakmice, uz 10 postignutih golova.
U novembru 2008. godine Mihajlović preuzima bivšeg sedmostrukog šampiona Italije Bolonju.
U decembru 2009. godine Mihajlović preuzima Kataniju koja se u tom momentu nalazila u zoni ispadanja.
Nakon višemesečnih pregovora, Izvršni odbor Fudbalskog saveza Srbije (FSS) na sednici održanoj 21. maja 2012. u Sportskom centru FSS u Staroj Pazovi jednoglasno je izabrao Sinišu Mihajlovića za selektora reprezentacije Srbije.
U junu 2015. godine Mihajlović je postavljen za trenera Milana. U maju 2016. godine Mihajlović je postavljen za trenera Torina. Mihajlović je preuzeo mesto trenera Sportinga 18. juna 2018. Tu se zadržao devet dana.
Zbog loših rezultata Filipa Inzagija na klupi Bolonje, Mihajlović je u januaru 2019. godine ponovo postao trener kluba koji je vodio 2008. godine.
La Lega Serie A è profondamente addolorata per la scomparsa di Siniša Mihajlović, icona di calcio e di vita. La sua classe purissima come calciatore e allenatore, la sua forza e la sua umanità sono un esempio che lascia un solco indelebile nel calcio italiano e mondiale. pic.twitter.com/buHFuCLBQu
— Lega Serie A (@SerieA) December 16, 2022
Dana 13. juli 2019. godine, Mihajlović je saopštio na konferenciji za štampu da mu je dijagnostifikovana leukemija. Sportski direktor Bolonje Valter Sabatini potvrdio je da će Mihajlović i dalje ostati trener kluba.
– Želeo sam prvo igračima da kažem. Italijanska štampa me je iznervirala. Imam leukemiju. Lagao sam ženu na dan ispitivanja i rekao sam joj da imam groznicu, da je teško ubediti. Dva dana sam plakao! Ne plačem jer se bojim, poštujem bolest, ali ću se boriti gledajući je u oči – rekao je Siniša na konferenciji, dodavši i da ima leukemiju u agresivnoj formi. Potrebno je neko vreme da se izleči, sigurno ću pobediti u ovom izazovu.”
Kolege odaju počast ovoj sportskoj legendi:
RIP Sinisa.
La Fiorentina piange la scomparsa di Sinisa Mihajlovic e si stringe attorno alla famiglia e ai suoi cari. pic.twitter.com/vmYhSeDb8P— ACF Fiorentina (@acffiorentina) December 16, 2022
nsuzivo.rs
