Novosadske ulice, danas, nose imena velikih pisaca, političara, znamenitih ličnosti… Ali, prvobitni nazivi ulica u Novom Sadu umnogome se razlikuju od današnjih.
Da li ste znali da prvobitni nazivi ulica nisu bili po imenima značajnih ljudi, već po zanimanjima, životinjama, biljkama, nebeskim telima, putnim pravcima?
Tako je Novi Sad imao Kazandžijsku, Jazavčevu, Mesečevu, Crnog petla, Ružinu.
Kazandžijska ulica, danas Jovana Subotića, jedna je od najstarijih u Novom Sadu. Očuvana je bila do pre desetak godina i do tada je ličila sa malim izuzecima na onu istu kao pre mnogo decenija. Dobila je ime po kazandžijama kojih je nekada u njoj bilo desetak.
Ovi nazivi dosta govore o mentalitetu stanovnika, a imaju i poetsku notu.
Kafane su nekada bile glavni orijentiri, pa su ulice dobijale nazive upravo po njima. Jedna od tih je i Fazanova, Kod tri violine, Kod četiri krajcare.
Almaški kraj kao posebni dragulj Novog Sada sakrivao je ulice poput Mesečeve (danas Pećka), Licidarske ili Jazavčeve (Svetosavska), Mišije (Baranjska), Sedam vođa ili Zmijine (Hadžić Svetića), Crnog petla (Save Vukovića), Gušterske (Sterijina), Rodine (Milana Rakića), Lavovske (Miloša Obilića), Jelenove ili Medene ulice (Petra Kočića).
U Mesečevoj ulici su prema starim zapisima živele penzionisane učiteljice, popadije, usedelice i jedan prota.
Ulica Crni petao nazvana je po gostionici „Kod crnog petla“, koja se nalazila koja se nalazila na uglu sa bivšom Pećkom, današnjom ulicom Milana Rakića.
Gostionica ovog zanimljivog imena dugo je postojala na tom mestu, a kada je prestala da radi na njenom mestu otvorena je bakalnica koja se, takođe, zvala „Kod crnog petla“.
Ulice danas možda nose neka druga imena, ali njihova lepota, ostala je sačuvana u potpunosti. To se naročito može osetiti u Dunavskoj ulici, mestu koje čuva najstariju istoriju grada.
Od Gradske biblioteke preko bunara koji datira još iz 1721. godine.
Novosađani su nekada u večernjim šetnjama rado posećivali i poslastičarnice. Sladoled je bio glavna poslastica koju su uglavnom nudili ulični prodavci, mahom Italijani.
Na torte se išlo kod „Šula“ u Glavnoj ulici, a u Jevrejskoj kod „Kitke“ na minjone.
I tada se vodilo računa o lepoti grada i čistoći vazduha. Novi Sad je bio bogat vrtovima koja su bila glavna mesta za okupljanje.
Šetanje korzom je ispočetka bila „rabota“ jedino neradnim danima, a najbitnije od svega je bilo prikazati se u najboljem izdanju na čuvenim, novosadskim ulicama.
Od Futoške šume, preko Vladičanskog vrta u Kisačkoj ulici, pa sve do „Promenade“ (današnjeg prostora između Muzeja Vojvodine i Dunavskog parka) omladina je koristila upravo ova mesta kako bi se u hodu mimoišli sa željenom osobom, uhvatili po koji pogled, prošaptali koju reč i tako se šetali po nekoliko puta u krug.
Istorija Novog Sada isprepletena je raznim događajima, a baš takve su i njegove ulice. Neke od njih su do danas ostale nepromenjenog izgleda, a njih najviše ima u Almaškom kraju.
gradskeinfo
