Sama ideja o velikom sportskom centru u Novom Sadu pokrenuta je čitavih 20 godina ranije, a još u generalnom urbanističkom planu iz 1950. godine postoji plan za izgradnju takvog objekta.
Ipak, uvek je postojalo nešto preče, pa je konkurs za urbanističko i arhitektonsko rešenje raspisan tek 1974. godine, a mesto za izgradnju odredila je lokacija stadiona.
Na nekadašnjem Zlatiborskom trgu koji se nastavljao na Stražilovsku ulicu bile su stara česma i mali park. U to vreme gradilo se najveće stambeno naselje Novog Sada – Liman.
Tada je počela da se rađa i ideja o izgradnji multifunkcionalnog objekta na tom mestu, koji bi povezao staro jezgro grada sa novim stambenim naseljem i Univerzitetskim centrom.
Na konkursu je prihvaćen projekat Instituta za urbanizam Arhitektonskog fakulteta u Sarajevu koji su napravili projektanti Žika Janković (čiji su ostali projekti sarajevska Skenderija, splitski Koteks-Gripe i prištinski Boro i Ramiz) i Branko Bulić.
Konačnu odluku o izgradnji centra donela je Skupština grada 12. aprila 1978. godine, a povodom prihvatanja kandidature Novog Sada za organizovanje 36. stonoteniskog prvenstva 1983. godine.
Gradnju velikog sportskog centra Novosađani su plaćali samodoprinosom, a skoro 20 odsto novca dala je tadašnja „Lutrija Vojvodine“.
Pripreme za gradnju počele su već 1978. godine, kada je porušen deo bivše industrijske zone, prvenstveno fabrika „Novkabel“ i magacini „Zvezde“ koji su se nalazili na mestu današnjeg „Spensa“.
Paralelno sa rušenjem i raščišćavanjem terena, koje je izrađeno u rekordnom roku, rađena je instalacija, toplovod, vodovod, kanalizacija i saobraćajnice.
Glavni izvođač radova bio je „Neimar“ iz Novog Sada, a izgradnja je započeta 3. maja 1979. godine, a radilo se bez prestanka, u tri smene.
Nakon što je u aprilu održano Stonotenisko prvenstvo u Novom Sadu, po kojem je „Spens“ i dobio ime (Svetsko Prvenstvo Novi Sad), radovi nisu prestajali i trajali su do 1983. godine. Naredne dve godine završene su i borilačke dvorane za džudo, stoni tenis i boks, ledena dvorana, kuglana sa osam automatskih staza, kao i prateći poslovni prostor.
U tom periodu počeće da radi i preduzeće koje će u ime grada brinuti o „Spensu“, ali će već tada početi problemi, prvenstveno novčani.
To će dovesti do toga da se odustane od izgradnje otvorenih sportskih terena i rekonstrukcije fudbalskog stadiona, a obustavljena je i izgradnja bazena, odložena gradnja teniskih terena i streljane, kao i otvorenog klizališta. Gradske vlasti će ipak do 1990. godine uspeti da završe teniske terene, strelište i zatvoreni bazen, dok je otvoreni bazen završen tek 2011. godine.
Potrebom za komercijalizacijom Spensa tokom devedesetih godina prošlog veka, simbol Novog Sada je postao ujedno i centar za kupovinu. Otvoreni su brojni butici i restorani, a kako bi se omogućio dodatni prostor za iznajmljivanje prostora široki hodnici su smanjivani što je rezultiralo mračnim i uskim lokalima.
Nakon otvaranja malih tržnih centara poput Lupusa, Apola, Pariskog Magazina, a potom i većih objekata poput Bazara, Merkatora ali i giganata kao što su BIG i Promenada, „Spens“ polako počinje da gubi trku sa atraktivnošću.
U poslednje vreme, ponovo su aktivni planovi da se Spensu vrati stari sjaj, ali i da se obogati novim sadržajima.
Prema tim planovima, predviđeno je da Spens sada dobije sadržaj koji je predviđen originalnim planovima za njegovu namenu kad je izgrađen – bazen za obuku neplivača i bazen sa skakaonicom, ali i drugi sadržaj.
Planirano je da se zadrže svi sportski sadržaji koje Spens nudi i da se prošire, što će biti učinjeno proširenjem sala, ali i izgradnjom novih bazena na otvorenom.
Takođe, na potezu prema Promenadi postojeći golf teren i fudbalski teren s veštačkom travom ostanu kao sadržaj leti, a zimi će biti postavljeno klizalište.
Ukoliko svi planovi budu sprovedeni, za očekivati je da Spens još dugi niz godina bude na usluzi Novosađanima.
gradskeinfo.rs
