Novi Sad je početkom 20. veka imao ozbiljne planove za širenje na istok, odnosno za širenje prema Dunavu i današnjem Beogradskom keju i Keju žrtava Racije. Ti planovi dobili su imena “Drang nach Osten” i “Drang nach Donau”, što u prevodu znači prodor prema istoku i prodor prema Dunavu.
Međutim u to vreme tadašnja tehnika i budžet nisu dozvolili isušivanje takozvanog Malog Limana koji je bio jedna velika močvara, dok se u većem delu današanjeg Dunavskog parka nalazilo jezero odnosno mrtvi rukavac Dunava, čiji ostatak je i današanje jezero koje i jeste prirodno samo je pregrađeno.
Čitava dva veka Novi Sad se širio na sve tri strane osim na istok. Tek je tridesetih godina izvršen prvi proboj ka samom Dunavu. 1950-ih godina krenulo je širenje na Sever prema Detelinari, a kasnije i na Mišeluk odnosno na sremsku stranu grada gde je trebalo da nikne moderno stambeno naselje, a potom i na današnje Novo naselje odnosno Bistricu. Međutim planovi za Mišeluk nikada nisu ispunjeni, dok su se zbog velikih migracija sa sela u grad Novo naselje i Detelinara veoma brzo izgradili.
Glavni proboj ka Dunavu krenuo je probijanjem Bulevara kraljice Marije, danas Bulevara Mihajla Pupina i izgradnjom objekata na keju i uređenjem Dunavskog parka. U isto vreme je iz Radničke ulice izmeštena industrijska zona, a ulica je uređena i izgrađene su stambene zgrade.
Postojali su planovi da se duž Radničke ulice izgradi velika botanička bašta koja bi se protezala skroz od Stražilovske ulice do Ulice Steva Musića u Bloku između Radničke i tadašnjeg Bulevara Avnoja, danas Bulevara cara Lazara izgrađenog na trasi bivše pruge. Međutim sve je ostalo samo na planovima, a od botaničke bašte izgrađen je samo Prirodnjački muzej Vojvodine. Na ostalom prostoru nikli su stambeno-poslovni kompleksi i obdanište.
Autor: nsuzivo.rs
