16. januara 1910. godine, Novi Sad je dobio svoj prvi stalni bioskop na tadašnjem trgu Franje Rakocija 2, odnosno na današnjem Trgu slobode.
Bioskop je poneo ime Apolo, a vlasnik je bilo deoničarsko društvo “Apolo-Projektograf”, čiji je osnivač bio advokat i gradonačelnik Stevan Adamović.
Priča o zgradi u kojoj se bioskop nalazio počinje sredinom XVIII veka kada je izgrađena. Izvesni Jeremin Josif Minas, tadašnji vlasnik objekta, prodao je zgradu 1760. godine, baronici Eufemiji Ljubibratić za 5000 forinti i 150 dukata.
Baronica, ubijena i opljačkana
Tada osamdesetogodišnju baronicu, 1816. godine, opljačkali su, a potom udavili razbojnici. Pošto ona nije imala naslednika, grad je preuzeo kuću.
Kuću su 1837. godine prodali Jovanu Hadžiću Svetiću, jednom od osnivača Matice srpske, pa su je Novosađani dugo zvali “Hadžićeva kuća”.
Novi vlasnici, umetnički atelje pa bioskop
Godine 1854. Georgije Knežević, prvi novosadski fotograf, otvorio je u zgradi svoj atelje. Nakon Hadžićeve smrti, zgradu kupuje izvesni Stefanović, nakon čega menja nekoliko vlasnika, sve do 1910. godine i otvaranja bioskopa, koji je ime Apolo dobio po antičkom Bogu sunca, pesništva i muzike, Apolonu.
Bioskop je pratio tadašnje trendove i bio inovativan
Novi vlasnici zdanja, braća Černai, koji su od Stevana Adamovića 1918. kupili bioskop i zgradu, stalno su proširivala zdanje, i nastojali su da ulazni portal dobije antički izgled.
Napravljene su intimne lože koje su najčešće uzimali ljubavni parovi, to je bila preteča današnjih “Lovebox” sedišta u modernim bioskopima 21. veka.
Ta mesta bila su najskuplja, u njih se ulazilo iz foajea, a prostor za gledanje filma mogao se prekriti zavesom. Ispred ovih “intimnih loža”, nalazile su se četvrtaste lože pogodne za porodice.
Balkon je sa obe strane imao po dve poluzatvorene lože. Deo redova u parteru i balkonu, imao je fotelje presvučene crvenim baršunom. Apolo je vremenom postao mesto gde se okuplja otmena publika.
Promena imena bioskopa
Tokom II svetskog rata zvao se “Nemezeti”, a po oslobođenju ponovo dobija ime “Apolo”.
Nepune dve godine nakon oslobođenja grada, 1946. godine, bioskop je renoviran i dobija ime “Zvezda”.
Prvi novosadski tapkaroši
1951. godine u “Zvezdi” se prikazuje američki film “Bal na vodi” i tada je zabeleženo da su se pojavili prvi tapkaroši.
Sredinom 1950-ih godina, prikazani su prvi filmovi u “sinemaskop” tehnici.
Poslednja projekcija, zatvaranje pa rušenje.
Najstariji bioskop u gradu, 16. jula 1980. godine prikazao je poslednju projekciju, a prikazivao se domaći film “Srećna porodica”.
Blagajnica Ružica Gez, prodala je 141 kartu za salu koja je imala 670 mesta. Poslednju projekciju “vrteo” je kinooperater Milenko Garunov. Sedišta iz bioskopa izvađena su odmah nakon zatvaranja te su predata domovima kulture u Begeču i Lednicima, Samo dan kasnije, 17. jula, platno je izneto, a uskoro je počelo i rušenje sale.
Kasnije je na ovom mestu izgrađena je zgrada TC Apolo, arhitekte Slavka Županskog koji je u svom prepoznatljivom stilu projektovao i obližnju, nikada završenu zgradu Poštanske štedionice, kao i još nekoliko zgrada u Novom Sadu.
Danas se tu nalazi sedište nekoliko firmi, Raifeisen banka, uslužne i trgovačke radnje, Novosadska televizija, TONS i prvi “MC Donalds” restoran u gradu otvoren 1995. godine.
Autor: nsuzivo.rs
Izvor: Vladimir Vrgović, Novi Sad 1970-1990.
