Nakon dve masovne pucnjave u Srbiji, penzionisani pripadnik Specijalne antiterorističke jedinice Dragan Džamić kaže za RTS da sve što se desilo može da se označi kao “amok napadi”. Objašnjava da je osnovna karakteristika “amok napada”, ili pomamnog ubistva, namera napadača da u što kraćem vremenskom roku ubije i povredi što više ljudi. Ističe da prevencija takvih događaja obuhvata multidisciplinarni pristup.
Penzionisani pripadnik Specijalne antiterorističke jedinice (SAJ) Dragan Džamić kaže da je 2016. godine jedna radna grupa radila na prikupljanju podataka i izradi analize i priručnika za obuku pripadnika SAJ-a u vezi sa takozvanom “amok situacijom”.
“Sve ovo što se kod nas dešava i slično u svetu, označava se kao amok napadi. U Americi se koriste izrazi jurišni amok i aktivni strelci. Do prvih saznanja o amoku došli smo u kontaktu sa kolegama iz inostranstva sa kojima smo imali zajedničke obuke i razmene iskustava”, ističe Džamić.
Objašnjava da “amok” podrazumeva ekstremni oblik nasilničkog ponašanja i ekstremni kriminalni čin u kojem dolazi do višestrukog ubistva ljudi na otvorenom ili u zatvorenom prostoru, ali bez odlaganja, u vrlo kratkom vremenskom roku i uz naglašeno afektivno stanje izvršioca.
“Afektivno stanje izvršioca uglavnom karakterišu bes, mržnja, želja za osvetom, nekontrolisano i razdraženo ponašanje. Osnovna karakteristika amok napada, odnosno napada aktivnog strelca ili pomamnog ubistva, jeste namera napadača da u što kraćem vremenskom roku ubije i povredi što više ljudi”, navodi Džamić i ističe da se dešava u proseku i osam ubistava po minutu.
“Prevencija obuhvata multidisciplinarni pristup”
Džamić kaže da prevencija “amok napada” obuhvata multidisciplinarni pristup.
“Ne može se jednostrano sagledavati problem jer su i uzroci koji do njega dovode različiti i kompleksni. Treba pričati sa decom, sa bližnjima, sa rođacima, sa kolegama na poslu, jer se tu stiču prve informacije i prvi pokazatelji da nešto nije u redu”, savetuje Džamić.
Naglašava da je glavna odlika “amok napadača” da to nije trenutno stanje, nego da o napadu već duže vreme razmišljaju i to ih okupira.
“Treba pratiti i uočavati promene i tragove u ponašanju, pratiti, analizirati, izveštavati policiju ako treba i reagovati – voditi ih na lečenje. Veliki broj napadača je prikrivao svoje bolesti i nije hteo da se leči. To mora da bude opštedruštvena akcija na opštedruštvenom nivou”, ističe Džamić.
rts
