Od postanka Novog Sada, zdravstvena služba nastajala je i razvijala se u skladu sa društvenim razvojem i preobražajem društvene zajednice.
Tokom čitavog 18. veka u gradu je postojala i tradicionalna i savremena evropska medicina.
U drugoj polovini 19. veka došlo je do velikih medicinskih, naučnih otkrića čija je praktična primena u svetu, a samim tim i u Novom Sadu, dovela do poboljšanja opštih zdravstvenih prilika, uključujući i smanjenje smrtnosti.
Zgrada na Bulevaru Mihajla Pupina 23, zidana u prvoj polovini 20. veka, ima veliki značaj sa aspekta zdravstvene zaštite stanovništva ne samo u Novom Sadu, već i cele Srbije.
U to vreme su o zdravlju brinuli privatni lekari, a država je imala tek nekoliko bolnica i dispanzera.
Sve je bilo haotično i službe zdravstvene zaštite nisu bile povezane, tako da je tadašnja kraljevina počela da primenjuje organizacioni oblik iz Velike Britanije, koji je bio prihvaćen u većem delu Evrope.
Godine 1923. osniva se Dom narodnog zdravlja kao središna matična ustanova za podizanje opšteg zdravstvenog stanja stanovništva.
Zgrada u kojoj je smešten nekadašnji Doma narodnog zdravlja nalazi se na Bulevaru Mihajla Pupina 23 (nekadašnji Bulevar kraljice Marije) i jedan je od prvih objekata izgrađenih na lokaciji Malog Limana.
Nekoliko godina po završetku Prvog svetskog rata započeti su obimni građevinsko-urbanistički radovi na zasipanju plavnih terena uz Dunav, što je bio osnovni uslov za izgradnju modernog dela grada.
Nacrt i projekat uradio je čuveni ruski arhitekta Jurij Nikolajevič Šreter koji je sa tim zdanjem uspeo napraviti umanjenu repliku sankt-petersbuškog Senata i Sinoda.
Za Novi Sad je značajno da pored građevinskog nasleđa novosadskih i vojvođanskih srpskih arhitekata ima zdanja iz opusa Rusa od kojih su mnogi bili već afirmisani arhitekti još u carskoj Rusiji.
Kako je Šreter bio pripadnik ne male grupe ruskih izbeglica, koja se nakon Oktobarske revolucije naselila u Novom Sadu, u njegovom projektu ovog objekta oseća se potreba da svoja nostalgična sećanja na urbani prostor iz kojeg je silom prilika bio otrgnut, prenese na novu sredinu u kojoj se našao.
Dvospratna zgrada zahvata veći deo ugaone parcele, iza koje je nešto kasnije uređen prostor Dunavskog parka.
Najupečatljiviji izgled objekta predstavlja šest masivnih jonskih stubova, koji visinom obuhvataju prvi i drugi sprat.
Unutrašnjost zgrade je rešena potpuno funkcionalno za potrebe zdravstvenog objekta tog vremena.
Među finansijerima gradnje bila je ruska zdravstvena služba, a pomogle su i donacije mnogobrojnih dobrotvora među srpskim narodom.
Ova zgrada od svog osnivanja nije menjala namenu i ostala je do dan danas u službi lečenja građana, a danas je poznatija pod imenom Dom zdravlja Bulevar.
Već čitav vek generacije Novosađana dolaze u ovu ambulantu, prvenstveno kod lekara opšte prakse.
Zgrada je pod zaštitom Zavoda za zaštitu spomenika kulture Grada Novog Sada.
