Samit G20 održan u indijskoj prestonici Nju Delhi bio je prilika da najuticajnije svetske države ponovo sednu za jedan sto i prodiskutuju o gorućim globalnim temama, kao što su ekonomska kriza, klimatske promene, ali i da nastave borbu za što bolje pozicioniranje u međunarodnoj geopolitičkoj areni.
Nema sumnje da su Rusija i Kina činjenicom da nisu bile predstavljene na najvišem nivou poslale svojevrsna poruka ostalim učesnicima samita. Iako se u zapadnim medijima najčešće pominje da su uzroci izostanka Si Đipinga loši odnosi njegove zemlje sa Indijom, a Vladimira Putina strah od hapšenja, čini se da je to ipak daleko od istine.
Naime, oni analitičari koji objektivno sagledavaju situaciju ukazuju na jasnu nameru Kine i Rusije, iskazanu i na poslednjem samitu BRIKS-a, da zajednički rade na suzbijanju dominantnog uticaja Zapada. Između ostalog i kroz umanjivanje značaja međunarodnih institucija u kojima SAD i njihovi saveznici imaju vodeću poziciju, a G20 je upravo jedna od takvih organizacija.
Svojim nedolaskom lideri Kine i Rusije šalju jasnu poruku da nisu zadovoljni sadašnjim funkcionisanjem G20 i da su spremni da joj traže alternativu, ako u toj organizaciji već nema dovoljno spremnost za unutrašnje preuređene.
Nema sumnje da su zapadne zemlje svesne težnji Moskve i Pekinga da za sebe vežu najveći deo zemalja u razvoju. Uostalom, odluke donete na nedavnom samitu BRIKS-a u Južnoj Africi, o širenju i unutrašnjem osnaživanju te organizacije, su ništa drugo do potvrda tih planova. Upravo zato SAD i njihovi saveznici su u Nju Delhiju pokušali da ponude odgovor na tu strategiju Kine i Rusije.
Uključivanje u G20 Afričke unije, što je odluka od istorijskog značaja, je ništa drugo do pokušaj Zapada da se taj deo sveta otrgne od sve jačeg zagrljaja Moskve i Pekinga. Dodamo li na to da je i Evropska unija članica te organizacije, onda nam postaje jasno da tu više nema govora o grupi 20 najrazvijenijih država, već da se radi o pokušaju širenja tog nekad ekskluzivnog kluba na što više zemalja i to onih u razvoju. Samim tim, možemo zaključiti da od samita u Nju Delhiju, G20 definitivno menja svoju unutrašnju strukturu i da potpuno odbacuje dosadašnju ulogu ekskluzivnog kluba najmoćnijih zemalja sveta, kako bi postao sredstvo za očuvanje uticaja zapada u zemljama u razvoju.
Posebnu ulogu u toj političkoj igri Zapada ima Indija. Naime, Indija i Kina su tradicionalni rivali, radi se o zemljama sa približnim brojem stanovnika i velikim ljudskim potencijalom. Najavom američkog predsednika, na samitu G20 u Nju Delhiju, da sa saveznicima planira uložiti desetine milijardi dolara kako bi se Indija infrastrukturno što bolje povezala sa Bliskim istokom i Evropom, Zapad želi da stvori alternativu Kineskom projektu Pojas i put.
Odnosno, svesni su na Zapadu da ne mogu direktno parirati kineskoj ekspanziji. Što zbog ograničenih potencijala, posebno preskupe radne snage, a što zbog narušenog ugleda u zemljama u razvoju usled kolonijalnog nasleđa i viševekovnog eksploatatorskog odnosa. Upravo zato potrebna im je Indija, država narastajuće moći, koja i sama pripada zemljama u razvoju, a ima kapaciteta da parira kineskoj ekspanziji.
Kako sad stvari stoje premijer Indije Narendra Modi je spreman da učestvuje u tom američkom projektu i to zajedno sa Saudijskom Arabijom i UAE. Time Indija, ali i ove dve bogate zalivske države, pokazuju da neće birati između Zapada sa jedne i Kine i Rusije sa druge strane. Nego će istovremeno biti deo i BRIKS-a i G20, koristeći potencijale i Istoka i Zapada kako bi se što brže ekonomski razvijali.
Autor: Srđan Graovac
Stavovi izneti u ovom tekstu su autorovi i moguće je da isti ne predstavljaju stavove naše redakcije.
gradskeinfo.rs
