Mazohizam na demokratski način: Žuta koalicija će opet najuriti DSS, čim prođu izbori

“Stiskavac” Miloša Tubića, predsednika novosadskog DSS-a, sa Borislavom Novakovićem i Majom Mrnuštik (LSV) u predizbornom spotu koalicije “UDRUŽENI ZA SLOBODAN NOVI SAD”, u najboljem je potvrdio da partijsko vođstvo možda i može da se unižava, ali ne sme da dozvoli ponižavanje članstva. Ne postoji dovoljno ogavan maltretman ili besomučna šikana koju novosadski DSS nije doživeo od aktuelnih partnera, u lokalnoj vlasti od 2000. do 2004. godine. I ne postoji milost zbog koje, kao pijanci, neće biti najureni iz koalicije čim prođu izbori. A mandati, zna se! Neki ćemo da preletimo, a neki i da se odmetnemo u neku naprasno formiranu, “novosadsku” grupu građana.

Kafanski desant tenkovima na Izvršno veće

Obračun sa novosadskim DSS-om 2001. godine, članom lokalnog DOS-a, otpočeo je odmah po otimačini poslaničkih mandata u Skupštini Srbije, smenom svih kadrova te partije na čelu sa Milanom Lečićem, potpredsednikom gradske vlade. Na “lajt radikale” i “gibaničare u lister odelima” kako su ih nazivali, u Novom Sadu su po komandi udarili svi današnji derivati Demokratske stranke i Čankove grupi udruge i njima naklonjenih urednika i novinara. Vrhunac je bila smena Rade Marinkova, potpredsednika Pokrajinske vlade zbog kafanske denuncijacije, jer je u kupaćim gaćama posle trećeg špricera u bifeu famoznog Odmarališta Izvršnog veća u Igalu, rekao da tenkovi mogu da se popnu na travnjak ispred Banovine. I istu privedu nameni ako nekom padne napamet da srpsku Vojvodinu odvaja. Na dostavu Reformista Vojvodine, ekspresno su reagovali Politbiro DOS-a i drugi potomci svih što su čupali brkove u posleratnom otkupu žita.

S DSS-om ni u voz

Nakon što su 2004. godine Novosađani izabrali Maju Gojković, rezultati izbora za odbornike, pokazali su da su pet odbornika DSS “tas na vagi” bez koga ni SRS, ni DS ne mogu da okupe većinu. Novosadski DSS je dobio od Vojislava Koštunice i Vladete Jankovića najrigoroznije uputstvo da se sa radikalima “ne ulazi ni u voz”. Pregovori sa Demokratama, predvođenim istaknutim marksističkim misliocem Borislavom Novakovićem, trajali su unedogled.
Tada je prepričavao vic i histerično se smejao samom sebi, kako samo on ume. “ Majka, ćerka, Koštunica i Đinđić u kupeu. Kako voz uđe u tunel, čuju se “cmok” i šamar. Majka misli “Kako sam lepo vaspitala ćerku”. Ćerka misli “Mama i pored godina ne da na čast”. A Đinđić “Jedva čekam tunel kod Čortanovaca da se poljubim u ruku, pa da Plesnivom sašijem još jednu šljagu uz uši”.
Tako je Bora vodio pregovore i šamarao prvake novosadskog DSS i u tunelu i van njega, na svakoj stanici. DSS-u se čak “nudilo” da manjinski podrži gradsku vlast DS-a i LSV-a. Tako je praktično Koštuničina partija u Novom Sadu na silu oterana u zagrljaj SRS-a.

Mržnja prema izbeglicama

Baš u to vreme počela je era Bojana Pajtića (DS) koji je preuzeo pokrajinsku vlast i zahvaljujući opskurnom izbornom sistemu do 2016. godine upravljao onim što je nezakonito nazivao Vladom Vojvodine. DSS je principijelno osporavao donošenje tzv. Osnovnog zakona Vojvodine (doslovni prevod reči Ustav iz nemačkog pravnog uređenja), statusa Novog Sada kao Glavnog grada Vojvodine, ustanovljenja Vojvođanske akademije nauka … I sijaset drugih ujdurmi, koje, kako su demokrate i ligaši usrdno objašnjavali, samo pomažu da se očuvaju kulturne i mentalitetske razlike, građana Vojvodine i ostatka Srbije.
DSS je tada “grmeo” o protivustavnom nasilju koji vodi raspadu Srbije, formiranju veštačke nacije Vojvođana. Sve to u “Udruženom i slobodnom Novom Sadu”, DSS naprasno zaboravlja, a posebno pasiju svih koalicionih partnera – antisrbijanstvo i nepojmljivu iracionalnu mržnju prema pridošlicama u Gradu koji su tokom tri veka podigle i izgradile srpske izbeglice.

Sporan čak i Miletić

Prilikom vraćanja jermenskog nadgrobnog spomenika nakon izgradnje Pupinove palate, televizijske kamere su zabeležile urlanje rulje partijskih funkcionera sa kojima je DSS ušao u predizborni savez. Pored majke bosanske, koja se u Tuzli i Sarajevu iz nekog razloga ne pominje prilikom stranačkih poseta, u centru Novog Sada se tada Bosancima pretilo i vešanjem na Miletićevom spomeniku. Valjda zato što je deda Svetozara Miletića čizmaš iz Kostajnice.
Kako kažu u DSS-u, te “razlike ostavljamo po strani” – u ime komunalnog razvoja Novog Sada.

Komunalno jedinstvo protiv crkava

Takođe, tokom izglasavanja plana regulacije koji predviđa izgradnju pravoslavnog hrama i Memorijalnog centra posvećenom žrtvama Racije 1942. godine, DSS je napustio salu. Izgradnju crkve ne pominju, kao ni da li će ispoštovati preporuke koalicionog gurua Dinka Gruhonjića o komunalnom inoviranju pravoslavnih hramova. Da se, budući u centru, gde je turista najviše, Nikolajevska, Saborna, Uspenska i Almaška crkva, pretvore u pabove, a da one po obodu Grada postanu skvotovi i hosteli za Egzitaše.

Autor teksta: Ivan Marković, profesor književnosti