Tokom njihovih siledžijskih nastupa na ulici, koje su predstavljali kao “komemorativne skupove”, istakli su se brojni propali političari.
Prošlo je tačno mesec dana od stravične tragedije na Železničkoj stanici Novi Sad koja je potresla čitavu zemlju, a opozicija ne odustaje od pokušaja da preko nje zgrabi političke poene i dočepa se vlasti.
Koristeći se CIA strategijom “crnog labuda” – po principu što gore po Srbiju, to bolje za njih – tokom proteklih mesec dana organizovali su niz “performansa” (čitaj: rušilačkih protesta) tokom kojih su oskrnavili Gradsku kuću u Novom Sadu, demolirali prostorije Srpske napredne stranke, sprovodili blokade i remetili svakodnevni život građana Srbije, crvenom farbom vandalizovali sve što su stigli…Njihove divljačke aktivnosti sa ulice preneli su i u Narodnu skupštinu pre nekoliko dana kada su ometali konferenciju njene predsednice Ane Brnabić, ali i izazvali opštu tuču u očajničkom pokušaju da na kraju sebe predstave kao žrtve.
Tokom njihovih siledžijskih nastupa na ulici, koje su predstavljali kao “komemorativne skupove”, istakli su se brojni propali političari kao što su predsednik Demokratske stranke Zoran Lutovac, njen, po svemu sudeći, budući lider Srđan Milivojević, aktivisti Dragana Đilasa Ivan Bjelić i Nikola Ristić, ali i nekadašnji sportisti Miša “Ronin” Bačulov i Vladimir Štimac (koji se pokazao kao izrazito vulgarna i agresivna ličnost).
Ovo, naravno, njima nije bilo dosta, pa su za danas najavili, kako tvrde, veliku radikalizaciju protesta u Novom Sadu, tokom kog planiraju da blokiraju ceo grad, uništavaju ga i ponovo maltretiraju građane.
Po njihovim najavama, plan im je da crvenom farbom ofarbaju trg i kompletno ga ruiniraju kako bi nastavili sa svojom demonstracijom sile.
Zbog svega što se desilo, a posebno onog što je najavljeno, postavlja se pitanje da li su đilasovci spremni da u potpunosti unište sopstvenu državu i narod (za koji se tobože bore) kako bi dograbili vlast? Odgovor je možda lakše pronaći ako se uzme u obzir da oni Srbiju ni ne smatraju svojom zemljom, a važnost njenih građana u njihovim očima predstavlja statističku grešku, jer cilj je isti kao i svih prethodnih godina – fotelje i lova.
