Brojne priče, legende i misterije vežu se za Petrovaradinsku tvrđavu. Neke se provlače vekovima, a neke su novijih datuma.
U eri interneta, kada se “svi razumeju u sve”, i gutaju bezbroj neproverenih informacija koje momentalno plasiraju na društvenim mrežama, čini se da mnoge neistinite priče još više dolaze do izražaja.
Javnosti je često najzanimljivija ona o snegu koji je pao pred bitku 5. avgusta 1716. godine, ili o tunelu ispod Dunava koji povezuje njegovu levu i desnu obalu između Petrovaradina i Novog Sada. Pre desetak godina pojavila se i priča o dunavskoj nemani koja se krije u podnožju Tvrđave, a poslednjih meseci se govori o mačkama koje su žive bile ugrađene u temelje utvrđenja.
Dugogodišnji istraživač Petrovaradinska tvrđave, Nenad Šeguljev, izdvojio je pet najvećih zabluda.
Građena je skoro čitav vek i bila je neosvojiva
Radovi na izgradnji Petrovaradinske tvrđave započeti su 1688. godine, rušenjem stare srednjovekovne tvrđave, podignute u vreme ugarskog kralja Bele IV sredinom XIII veka.
– Zvanično, kamen temeljac položio je princ Šarl Ežen de Kroj u službi austrijske vojske 18. oktobra 1692. godine. Za de Kroja se ponegde navodi da je austrijski princ, ali on je samo bio plemić, poreklom Francuz i rođen na prostoru Valonije koja je u to vreme bila u posedu španskih habzburgovaca, čiji su posedi pripali Karlu VI nakon mira u Raštatu 1714. godine. Prva faza izgradnje Tvrđave trajala je do 1728. godine. Druga faza započinje tek 1754. i traje zvanično do 1780. godine, pa prostom računicom dolazimo do približno 62 godine gradnje – objašnjava Šeguljev.
Što se tiče neosvojivosti, osmanska vojska je dva puta pokušala da zauzme Petrovaradin tokom njegove izgradnje (1694. i 1716), a nakon završetka radova (1780) nikada nije došlo do nove osmanske opsade.
– Ipak, na kraju Mađarske revolucije 1848/49. garnizon u Petrovaradinu je položio oružje i potpisao kapitulaciju. Tvrđavu možda nisu branili Austrijanci i napadali je Turci, ali se ipak jednom predala. Kapitulacija je bila poslednji čin u uspešnom vođenju opsadnih operacija – kaže Nenad.
Hodnik ispod Dunava
– Ne! Ne postoji hodnik ispod Dunava – kategoričan je ovaj istraživač.
VMC najstarija vojna bolnica
Često se sa ponosom Vojno-medicinski centar u Petrovaradinu predstavlja kao “najstarija vojna bolnica”, koja od osnivanja 1783. godine bez prekida radi do danas.
– Ovde ćemo samo napomenuti dve vojne bolnice koje kao takve rade i danas, onu u Brnu (osnovanu 1756) i Olomoucu (osnovanu 1748) – kaže Nenad.
Pored legendi i neosnovanih priča, tokom godina brojke o površini Petrovaradinske tvrđave, broju puškarnica, dužini podzemnih vojnih galerija, broju nekadašnjih artiljerijskih oruđa i vojnika zaraćenih strana u opsadama Petrovaradina razlikovale su se od izvora do izvora.
blic.rs