Prvi posleratni plan Novog Sada koji predviđa kako bi grad trebalo da izgleda u narednih 30 do 40 godina, izašao je 1950. godine.
Planirano je da grad tada ima 200.000 stanovnika, ali da se ne širi previše teritorijalno što je donekle i ispoštovano.
Zanimljivo je da tadašnji plan predviđa autoput trasom stare pruge, odnosno trasom današnjeg Bulevara Evrope, kao i most preko Ribarca koji je i danas u planovima grada.
Međutim u tom dokumentu ne postoji ucrtan Most slobode, dok je Bulevar oslobođenja ucrtan tačno gde i jeste danas.
Železnička stanica planirana je međutim nešto zapadnije kod Sajlova. Planiran je i produžetak Bulevara oslobođenja do Partizanske ulice do današnje OMV pumpe, ali to nikada nije realizovano. Na mestu gde je sada stadion Kabela već tada su predviđeni sportski objekti, odnosno fiskulturni centar.
Poslovni centar grada trebalo je da bude skocentrisan oko današnje zgrade Elekrovojvodine, ali se zbog brzine razvoja grada proširio duž celog Bulevara. Kulturno jezgro i izmeštanje saobraćaja iz centra urađeno je tačno po planu, kao i izgradnja kompleksa univerziteta i studentskog grada.
Planeri nisu predvideli međutim pozorište u centru grada, ali se u kasnijim planovima pojavila ideja da ono bude na Dunavu.
Planirano je i tada izmeštanje vojske sa Petrovaradinske tvrđave, ali to do danas nije potpuno urađeno.
Ispoštovano je i u velikoj meri to što je industrija izmeštena u severni deo grada. Pogođena je lokacija Žeželjevog mosta, ali je planiran i most u produžetku Bulevara cara Lazara gde danas stoje stubovi bivšeg mosta Franca Jozefa. Po najnovijim gradskim planovima ovaj most biće pešački, iako se u prvoj polovini 2000-ih godina pričalo o gradnji mosta sa čak 6 traka. Međutim zbog potencijalnog ugrožavanja tvrđave ti planovi su odbačeni.
Autor: nsuzivo.rs
Izvor: Novi Sad 1944-1969., Vladimir Vrgović
